شیر سنگی یا بَردِ شیر
در این مطلب از سایت رسانه لر-حسین عباس پناه سعی بر این است شما را با شیر سنگی یا برد شیر و جایگاه آن در قوم لر آشنا کنیم…
ﺑﺮﺩ ﺷﯿﺮ ﯾﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ، ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻗﻮﺍﻡ لر ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻟﯿﺮﯼ،ﭘﻬﻠﻮﺍنی ﻭ ﺷﺠﺎعت ﺁﻥ ﻓﺮﺩ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻭ ﺑﻪﻧﻮﻋﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﻓﻦ ﺷﺪ، ﺷﺨﺼﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﻥﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍست.
ﺷﯿﺮ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻥﺯﻣﯿﻦ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻗﻮﻡ ﮐﻬﻦ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﺯﺍﮔﺮﺱ ﻣﯿﺎﻧﯽ ( ﻟﺮ ﺑﺰﺭﮒ ) ایل ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﺷﯿﺮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻧﻤﺎﺩ ﺳﻤﺒﻮﻟﯿﮏ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﺩ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ایل ﺍﺯ ﺩﯾﺮﺑﺎﺯ ﻋﺠﯿﻦ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍست.
ﭼﻨﺎﻥﮐﻪ ﺷﯿﺮﺳﻨﮕﯽ ﯾﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺷﯿﺮ ﺑﻪ ﻭﻓﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺭﯼﻫﺎﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻤﺪﺍﻥ ( ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ) ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ، ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﻭ … ﺭﻭﯾﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺷﯿﺮ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎﯼ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻭ ﺣﺠﺎﺭﯼﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﺘﻬﺎﺟﻢ ﭘﯿﺮﻭﺯﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﺳﻠﺴﻠﻪﻫﺎﯼ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ ﺷﻮﮐﺖ ﻭ ﻫﻮﯾﺖ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﮔﯿﺘﯽ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﻣﯽﺷﺪﻩ ﺍست.
ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻭ ﺑﻪﺧﺼﻮﺹ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺣﻤﺎﺳﯽ، ﻭﺍﮊﻩ ﺷﯿﺮ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺩﻟﯿﺮﯼ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﺍﻧﺎﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ ﺑﻪﻭﻓﻮﺭ ﻭﺍﮊﻩ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺷﯿﺮ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﺜﻼ ﺍﺯ ﺭﺳﺘﻢ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﯿﺮ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍست.
ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺣﻤﺎﺳﯽ ﺣﮑﯿﻢ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ:
ﺑﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺭﺳﺘﻢ ﺷﯿﺮ ﮔﯿﺮ ﺑﺒﺎﺭﯾﺪ ﺑﺮ ﻟﺸﮑﺮﺵ ﮔﺮﺯ ﻭ ﺗﯿﺮ
ﺳﯿﺎﻭﺵ ﻭ ﮔﺮﺳﯿﻮﺯ ﺷﯿﺮ ﮔﯿﺮ ﮔﻤﺎﻧﯽ ﻧﺒﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺭﺩﺷﯿﺮ
ﺑﻪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﯾﻞ ﺷﯿﺮ ﮔﯿﺮ ﮐﻤﻨﺪ ﺍﻓﮑﻦ ﻭ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﮔﯿﺮ
ﭼﻮ ﺁﺭﺵ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﺗﯿﺮ ﭼﻮ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﻗﺎﺭﻥ ﯾﻞ ﺷﯿﺮ ﮐﻮﻩ
ﺩﺭ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺷﯿﺮ ﺩﺭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻮﻻﯼ ﻣﺘﻘﯿﺎﻥ ﻋﻠﯽ ( ﻉ) ﺑﻪﮐﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺳﻤﺒﻞ ﺁﻥ ﻋﻠﯽ ﺷﯿﺮ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﻧﯿﺰ ﺷﯿﺮﯼ ﺧﻔﺘﻪ ﻭ ﺭﺍﻡ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻋﻠﯽ (ﻉ ) ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻈﻬﺮ ﺷﯿﺮ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺭﻡ ﻣﻠﯽ ﺩﺭ ﺩﯾﺮﺑﺎﺯ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼﻫﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﮐﻬﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﺭﺅﯾﺖ ﺍست.
ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﺎﯾﺎﻥﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﻭ ﺭﯾﺸﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺁﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻌﻤﻖ ﺍﺳﺖ ؛اﯾﻦ ﻧﻘﺶ ﯾﺎ ﻧﻤﺎﺩ ﺳﻤﺒﻠﯿﮏ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺻﯿﻞ ﻗﻮﻡ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺜﺮﺕ ﺩﺭ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺑﮑﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍست.
ﻫﺮﮐﺠﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ ایل ﺩﺭﺻﺤﻨﻪﻫﺎﯼ ﻣﻠﯽ، ﺣﻤﺎﺳﯽ، ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﻭ ایلشان ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺷﯿﺮﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻟﯿﺮﯼ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻭ ﺷﺠﺎﻉ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍست.
ﺩﺭ ﺳﻨﮓﻧﮕﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻋﯿﻼﻣﯽ ﺷﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻫﺪﺍﯼ ﻫﺪﯾﻪ ﺑﻪﭘﯿﺶ ﺳﺮﺍﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫد.
دﺭ ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ ( ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ) ﻫﻢ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺷﯿﺮﯼﺳﻨﮕﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍست.
ﺧﻼﺻﻪ ﺷﯿﺮﺳﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺖﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪﻭﻓﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻭ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﺑﻮﺩﻩ.
ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﻭ ﻗﺪﻣﺖ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﺩ ﺩﺭ ایل ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﺎ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺩر ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﻧﻮﻋﯽ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ، ﻫﻢ ﺳﻮﺋﯽ ﻭ ﺧﻮﯾﺸﺎﻭﻧﺪﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦﻫﺎﯼ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻧﺸﺄﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺁﻥﻫﺎﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺳﻨﺪﯼ ﻣﺤﮑﻢ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ایل ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥﺯﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺁﯾﺪ.
ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺍﯾﻦ ایل ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ، ﺩﻻﻭﺭﯼ، ﻭﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮﻥ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﯼ ﺩﺭ ﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺗﯿﺮﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﺳﻮﺍﺭﮐﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ.
ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺷﯿﺮﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻨﮓﺗﺮﺍﺵﻫﺎ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺩﻟﯿﺮ ﺍﯾﻞ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﮔﻮﯾﺶ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎ ﺑﺮﺩ ﺷﯿﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ.
ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺷﯿﺮﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎﯼ ﺷﯿﺮﯼ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.
ﺷﻬﺮ ﻫﻔﺸﺠﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻣﻬﻢ ﺷﯿﺮ ﺗﺮﺍﺷﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺷﯿﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﻫﻔﺸﺠﺎﻥ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩ، ﺍﺯ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺧﻮﺵ ﻧﻘﺶﺗﺮﯾﻦ ﺷﯿﺮﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.
ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮﺍﯼ ایل ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﺎﺩ ﻏﯿﺮﺗﻤﻨﺪﯼ ﻭ ﺑﯽﺑﺎﮐﯽ ﻭ ﺯﻭﺭﻣﻨﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﯾﻦ ایل ﭼﻮﻥ ﺷﯿﻌﻪ ﻭ ﭘﯿﺮﻭ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺍﺑﯽﻃﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦﺭﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭﻻﯾﺖﻣﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﮏ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻫُﻤﺎﻡ ﻭ ﺁﯾﯿﻦ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﺗﺸﯿﻊ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺩ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﭘﺎﺭﺳﺎﯾﯽ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻧﻈﺮ ﭘﺎﮐﯽ ﺍﺳﺖ، ﺭﻭﯼ ﭘﯿﮑﺮﻩ ﺷﯿﺮﺳﻨﮕﯽ ﺣﮏ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺠﻠﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪ.
ﺩﺭﮔﺬﺭ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭﻣﺤﺎﻝ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ، ﻟﺮﺳﺘﺎﻥ ، ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ، ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺧﻢ ﺟﺎﺩﻩﻫﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﮑﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻞ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ،ﺷﯿﺮﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺑﯽﺑﺪﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻻﻭﺭﯼ ﻭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ، ﯾﮑﯽﯾﮑﯽ ﺭﺥﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
ﺷﯿﺮﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻣﺤﺎﻝ ﻭ ﻟﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺰﯾﺪﻩﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽﺁﯾﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﮔﻮﯾﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﯽ، ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﯼ ﻋﺎﺩﯼ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺷﯿﺮﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻗﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺷﻤﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻻﺑﻪﻻﯼ ﺟﺮﺯﻫﺎﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.
ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼﻫﺎ ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺮ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﺍﻥﺷﺎﻥ ﺗﻨﺪﯾﺲ ﺷﯿﺮﺳﻨﮕﯽ ﻣﯽﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.
ﺷﯿﺮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼﻫﺎ ﻧﻤﺎﺩ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﺎﺩ ﺷﯿﺮ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﺪﯾﺲﻫﺎ، ﺩﺭ ﻗﺎﻟﯽ ﻭ ﮔﻠﯿﻢ ﻭ ﮔﺒﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎﻓﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻤﺎﺩ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺘﯿﺎﺭﯼ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﻣﺪﺩﯼ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻻﯾﺎﺭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ:
ﻟﺮﻫﺎ (ایل بختیاری) ﻋﻘﯿﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻓﺮ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ.
ﻧﻮﻉ ﺍﻭﻝ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﮔﻨﺪﻣﮕﻮﻥ ﻭ ﺯﺭﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺩﻭﻡ ﻗﻬﻮﻩﺍﯼ ﺭﻧﮓ ﺑﺎ ﯾﺎﻝ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﺎﻩ؛ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﺷﯿﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻼﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ « ﻋﻠﯽ » ﻗﺴﻢ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ.
ﺷﯿﺮ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﭘﯽ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﯿﺮ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ.
ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺳﻨﺘﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﺿﻌﻒ ﻭ ﺳﺴﺘﯽ ﺷﻮﺩ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺗﻨﻪ ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺳﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﯾﺨﺖ؛ ﻭ ﯾﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﯿﺎﻩﺳﺮﻓﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺯﯾﺮ ﺗﻨﻪ ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﮔﻮﺩﺍﻟﯽ ﮐﻨﺪﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺳﻼﻣﺘﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﯾﺎﺑﺪ.
ﺷﯿﺮﺳﻨﮕﯽ یا برد شیر ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ
ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﺫﺑﻪﻫﺎﯼ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻗﺮﯾﻨﻪﺍﺵ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﻬﺮ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺘﺢ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺏﺍﻻﺳﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﯿﺮ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩﺍﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۳۱۹ ﻫﺠﺮﯼ ﻗﻤﺮﯼ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﺩﯾﻠﻤﯿﺎﻥ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺼﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﻪﮐﻠﯽ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﻣﺮﺩ ﺁﻭﯾﺞ ﺩﯾﻠﻤﯽ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﯼ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ ﭘﻨﺠﻪﻫﺎﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﯿﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪﻃﻮﺭ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﮐﺮﺩ.
ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺁﺳﯿﺐﺩﯾﺪﻩ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ۱۳۲۸ ﻫﺠﺮﯼ ﺷﻤﺴﯽ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﻣﻬﻨﺪﺱﺳﯿﺤﻮﻥ ﻃﺮﺍﺡ ﻭ ﻣﻌﻤﺎﺭ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﺑﻮﻋﻠﯽ ﺳﯿﻨﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻓﻌﻠﯽ ﻧﺼﺐ ﮐﺮﺩ.
ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ یا برد شیر ﻫﻤﺪﺍﻥ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎﻡ، ﺭﻭﯼ ﺳﺘﻮﻧﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺧﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮﺭﺧﺎﻥ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ، ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺴﺘﻨﺪﺍﺗﯽ ﮐﻪﺻﺤﯿﺢﻣﯽﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ، دﺭﺑﺎﺭﻩ ﺷﯿﺮﺳﻨﮕﯽ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ.
ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﺪﯾﺲ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭﯾﮋﻩﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺗﻨﺪﯾﺲ ﺷﯿﺮ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﻗﻬﻮﻩﺍﯼ ﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺁﻥ3/56 ﻣﺘﺮﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ ﺗﻨﺪﯾﺲ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﭘﯿﮑﺮﯼ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﺍﻣﺎ ﻭﺭﺯﯾﺪﻩ ﺳﯿﻨﻪ ﭘﻬﻨﺎ ﻭ ﺳﺮﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻫﯿﭻ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﻭ ﺣﺼﺎﺭ ﻭﯾﮋﻩﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ، ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺷﯿﺮﺳﻨﮕﯽ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺑﺎ ﻗﺪﻣﺘﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ2ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏﺑﺎﺯﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﻫﻢ ﺳﺎﻝﻫﺎﺳﺖ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺣﻮﺿﯽ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﯾﻦ شیر سنگی ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ مجسمه ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻣﺎ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡﻫﺎ ﺭﺍ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺑﺮﺟﺎﯼﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺷﮑﺎﻧﯿﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ.
ﭘﯿﮑﺮ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ شیر سنگی، ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺷﻬﺮ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﺎﺭﮐﯽ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺸﻘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﻭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻥ ﺷﻤﻊ ﻭ ﻧﺬﺭ ﻭ ﻧﯿﺎﺯ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻗﺪﻣﺖ ﻭ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺁﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﺐ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﻏﻨﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻤﺪﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺑﻪﺷﻤﺎﺭ ﺭﻭﺩ.
ﺷﯿﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﭘﻞ ﺧﻮﺍﺟﻮﯼ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﮐﻤﯽ ﺩﻗﺖ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﯿﺮﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ ˜ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﻧﻈﺎﺭﻩﮔﺮ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎﺯﺩﯾﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥﺑﺴﺘﻪ ﺣﮑﺎﯾﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﯿﭻﮐﺲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﻫﺎ ﺩﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ! ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺻﻔﻮﯾﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﺯﻭﺍﯾﺎﯼ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻨﺎ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺷﯿﺮﻫﺎ ﺷﻮ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﭼﺸﻢ ﺩﻭ ﺷﯿﺮ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﯾﮏ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻇﺮﯾﻔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﻫﺎ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎو ﭘﺮﻭژکتور ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺑﺎﺯ ﻧﻮﻉ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺷﯿﺮﻫﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ، ﻧﻮﻉ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﻫﺎ، ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺪﺧﺸﺎﻥ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﺧﺎﺹ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺳﻨﮕﻬﺎﯼ ﺑﺪﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﻫﺎ ﮐﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
برای مشاهده دیگر دستاورد های قوم لر کلیک کنید.
سلام.”بردشیر” را نمیتوان “شیرسنگی” ترجمه کرد و اصولا چنین نامهایی را هم نباید ترجمه کرد زیرا با ترجمه نمیتوان معنی و مفهوم واقعی انها را رساند و فقط باید انها را توضیح داد . در شیر سنگی صفت شیر را به سنگ یا برعکس میدهد ، اما در بردشیر صفت شیر را به متوفی میدهد و به معنی ، سنگ یادگار شخصی است یا شیری است که در زیر آن بخاک سپرده شده یا دفن شده . یونسکو نیز اعلام کرده بود که هرگز نباید نمادها و اسامی شهرها و کوه ها و … را از زبانی به زبان دیگر ترجمه شوند .لذا هرگز “بردشیر” را “شیرسنگی” ننامیم . ممنون از توجه و نیز ممنون از سایت بسیار مفیدتان .
درود همتبار سپاس از اطلاعاتی که ارائه دلدی…
قطعا همینطور هست و ترجمه هر چیزی از لری به فارسی و یا…اشتباه هست و نمیتونه منظور رو به درستی برسونه…
خوشحالم که از سایتم خوشتون اومده…